Gratulacje dla wszystkich uczestników-poziom był bardzo wysoki (o zwycięstwie zadecydował czas odpowiedzi). Osoby, które zajęły pierwsze trzy miejsca zostaną poinformowane o terminie odbioru nagród.

Walentynki (ang. Valentine’s Day) – coroczne święto zakochanych przypadające 14 lutego. Nazwa pochodzi od św. Walentego, którego wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest również tego dnia. Zwyczajem w tym dniu jest wysyłanie listów zawierających wyznania miłosne (często pisane wierszem). Na Zachodzie, zwłaszcza w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych, czczono św. Walentego jako patrona zakochanych. Dzień 14 lutego stał się więc okazją do obdarowywania się drobnymi upominkami.Miłość –uskrzydla, wywołuje uśmiech, nawet łzy szczęścia. Miłość do partnera emanuje podziwem i dumą, bezpieczeństwem i zaufaniem, szacunkiem i  życzliwością.  Walentynki to dobra okazja, by przypomnieć, że zakochują się w sobie politycy, gwiazdy sportu, prości ludzie oraz postacie literackie.

Oto przykłady słynnych literackich zakochanych par:

•Tristan i Izolda

•Romeo i Julia

•Zosia i Tadeusz

•Danusia i Zbyszko z Bogdańca

•Bridget Jones i Mark Darcy

•Bella Swan i Edward Cullen

•Anastasia Steele i Christian Grey

•Scarlett O`Hara i Rhett Butler

•Odyseusz i Penelopa

•Jan Skrzetuski i Helena

•Andrzej Kmicic i Oleńka

•Michał Wołodyjowski i Basia

•Stanisław Wokulski i Izabela Łęcka

bibliotekarze

 źródło zdjęcia: https://niestatystyczny.pl/2017/02/14/romeo-i-julia-forever/

Dzień:15.02.2021

I Cele konkursu:

•popularyzacja wśród młodzieży wiedzy o patronie szkoły,

•zachęcanie do wyszukiwania informacji z różnych źródeł,

•zainteresowanie historią życia Józefa Nojego, poszerzenie wiedzy historycznej.

II Warunki uczestnictwa:

•w konkursie mogą brać udział uczniowie, którzy do 6 lutego 2021r. zgłoszą chęć udziału w konkursie do biblioteki szkolnej na adres Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

(w temacie podajemy Józef Noji –konkurs; w treści wiadomości: imię, nazwisko, adres mail oraz klasa).

III Przebieg konkursu:

•uczniowie otrzymają test, który będą musieli rozwiązać w przeciągu 30 minut.

IV Postanowienia końcowe:

• uczniowie, którzy uzyskają najwyższą liczbę punktów otrzymają nagrody książkowe.

•wyniki konkursu zostaną ogłoszone na stronie biblioteki szkolnej.

SERDECZNIE ZAPRASZAMY DO UDZIAŁU W KONKURSIE

 Nasze święta obfitują w piękne tradycje przekazywane z pokolenia na pokolenie. 

O wielu zapomniano, ale niektóre przetrwały do dzisiejszego dnia i są pielęgnowane w polskich domach, wzbogacają nasze świąteczne przeżycia. Przypomnijmy sobie o nich. Wieczór wigilijny to najbardziej uroczysty i chyba najbardziej wzruszający wieczór roku rozpoczynający rodzinne święta pełne podniosłego nastroju i pięknych tradycji - Święta Bożego Narodzenia. Ich powstanie zawdzięczamy bardzo długiemu i skomplikowanemu procesowi historycznemu. Na przestrzeni wieków zwyczaje ludowe i obrzędy religijne różnych wyznań i narodowości splatały się ze sobą, łącząc się w przedziwne formy. Niektóre z nich zanikły, inne natomiast rozrosły się mocno ubogacone. Dla dzieci jest to chyba najpiękniejszy wieczór w roku. Wówczas atmosfera baśni urzeczywistnia się na parę godzin, w blasku kolorowych światełek choinki, pod którą kochające ręce położyły dla wszystkich obecnych dary takie, na jakie kogo stać. Nawet najskromniejszy upominek staje się symbolem łączącej ludzi miłości i przyjaźni. Wieczerzę wigilijną powinniśmy rozpoczynać czytaniem pisma świętego, gestem łamania i dzielenia się opłatkiem-chlebem, który od najdawniejszych czasów był symbolem dobra. Gest przełamania opłatka symbolizuje wzajemne poświecenie się jednych dla drugich i chęć dzielenia się z bliskimi sukcesami. Dzielenie się opłatkiem ma zbliżać i łączyć ludzi. Dopiero teraz możemy zasiąść do świątecznie nakrytego  stołu, na którym często stoi świeca wigilijna - światło świecy ma być znakiem zaproszenia do rodziny Marii i Józefa, aby mały Jezus narodził się w każdym domu. Dość powszechnym zwyczajem, rozpowszechnionym do dziś jako symbol było kładzenie siana pod obrus, którym nakryto stół wigilijny. Jak nakazuje tradycja, siano symbolizuje narodzenie Jezusa w ubóstwie. Zwyczaj wywodzi się z czasów pogańskich. Kiedyś młodzi wróżyli z siana w czasie wieczerzy. Wyciągnięte spod obrusa zielone źdźbło oznaczało powodzenie w miłości, rychły ślub, sczerniałe- niepowodzenie, staropanieństwo. Nie brano oczywiście tych wróżb serio, ale bawiono się przy tym doskonale. Ilość i rodzaj potraw na wigilijnym stole określa tradycja regionalna i domowa. W niektórych domach wieczerza wigilijna składa się z dwunastu dań, bo tylu było apostołów, uczniów Jezusa i tyle jest miesięcy w roku. Równie często przygotowuję się nieparzystą, szczęśliwą liczbę potraw, tylko nie trzynaście. Nie ma specjalnych reguł, a im więcej jest potraw, tym lepiej, bo tym większy dostatek można spodziewać się w nadchodzącym roku próbując wszystkich po kolei potraw. Zasiadając do świątecznego stołu należy też pamiętać o bliźnich będących w potrzebie, zostawiając dodatkowe nakrycie dla gościa. Jest ono symbolicznie przeznaczone dla niezapowiedzianego gościa, ale też jest świadectwem pamięci o naszych nieobecnych lub bliskich zmarłych. W Polsce nadal przyjęte jest od dawna postne menu wigilijne, koniecznie musi się w nim znaleźć barszcz czerwony z buraków lub zupa grzybowa, karp, śledź, dania z kapusty i grzybów, pierniki, orzechy, kompot z suszonych owoców. Ludowa obyczajowość potrafiła uzasadnić każdą z wigilijnych potraw nadając nawet poszczególnym składnikom właściwą symbolikę. I tak wszystkie wypieki z mąki zapewniały pomyślność w nadchodzącym roku, a kłosy zbóż, którymi ozdabiano często stół i nakrycia, stanowiły źródło życiodajnej mocy. Ryby miały znaczenie religijne symbolizowały dawny znak chrześcijan, przypominały o chrzcie i nieśmiertelności wiary, zaś w symbolice ludowej były oznaką płodności i rodzącego się życia. Odrodzić życiodajną moc, by po zimowym uśpieniu przyroda znów odżyła miała kapusta. Groch w wierzeniach ludowych chronił przed chorobami, a w połączeniu z kapustą zapewniał urodzaj. Po kolacji przy choince zbierała się cała rodzina i śpiewała kolędy. Drzewko, zwane inaczej „podłaźniczką’, „jutką”, „jeglijką” lub wiechą (w zależności od regionu), tak naprawdę przyszło z lasu, ale tradycja ubierania choinki przywędrowała do nas z Niemiec 100 lat temu. Ona również podlegała kapryśnym rytmom przemian i mód. Niegdyś wieszana u pułapu szczytem do dołu i przystrajana ozdóbkami z piernika, opłatkami, jabłkami. Obecnie przyzdabiana lampkami i kolorowymi bombkami.  Boże drzewko, wnoszone do domu w samą Wigilię. 

     Wszystkich, którzy chcieliby pogłębić wiedzę na temat tradycji świątecznych w różnych regionach Polski zapraszamy po feriach do biblioteki szkolnej. Więcej ciekawostek o polskich zwyczajach znajdziemy między innymi w książce: Święta w polskim domu. 

Na zakończenie jeszcze jedna tradycja, którą w Polsce kultywujemy od lat przez cały okres Bożego Narodzenia-składanie życzeń. W tych wyjątkowych dniach chcemy czytelnikom biblioteki szkolnej przy Zespole im. Józefa Nojego życzyć:

Niech nadchodzące Święta Bożego Narodzenia

będą czasem radości przeżywanej w gronie najbliższych

oraz wytchnienia od codziennych obowiązków.

Niech Nowy Rok 2021  przyniesie wszelką pomyślność

i pozwoli na spełnienie najskrytszych marzeń.

Błogosławionych Świąt Bożego Narodzenia. 

                                                                                    nauczyciele bibliotekarze 

  10.11.2020 o godzinie 11.11 dyrekcja, nauczyciele oraz młodzież Zespołu Szkół im. Józefa Nojego uczestniczyli w 3 edycji akcji „Szkoła do Hymnu”. Ze względu na ograniczenia spowodowane sytuacją epidemiologiczną odśpiewanie „Mazurka Dąbrowskiego” odbyło się w większości online za pomocą komunikatorów.  Wspólne śpiewanie hymnu stało się  symbolicznym włączeniem społeczności „Górki” w obchody 102 rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości. Świętowanie Narodowego Dnia Niepodległości  może być dla nas refleksją jak my dzisiaj dbamy o naszą Ojczyznę, co współczesne pokolenie stawia na pierwszym miejscu? Czy tak jak ich rówieśnicy z 1918 r. Bóg- Honor-Ojczyzna? Czy może są to już inne wartości? Myślę, że nasza młodzież również potrafi ofiarować swój czas i zaangażowanie. Świadczy o tym fakt, że kiedy uczniowie dowiedzieli się o przeprowadzanej akcji, sami zaproponowali odśpiewanie i nagranie hymnu-niektórzy samodzielnie jak Maciej Ryżek z klasy II I4, a inni w większej grupie jak klasa II R4 z wychowawczynią panią Lucyną Kujat. Dziękujemy młodzieży i nauczycielom za piękną patriotyczną postawę.