Dzień:15.02.2021

I Cele konkursu:

•popularyzacja wśród młodzieży wiedzy o patronie szkoły,

•zachęcanie do wyszukiwania informacji z różnych źródeł,

•zainteresowanie historią życia Józefa Nojego, poszerzenie wiedzy historycznej.

II Warunki uczestnictwa:

•w konkursie mogą brać udział uczniowie, którzy do 6 lutego 2021r. zgłoszą chęć udziału w konkursie do biblioteki szkolnej na adres Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

(w temacie podajemy Józef Noji –konkurs; w treści wiadomości: imię, nazwisko, adres mail oraz klasa).

III Przebieg konkursu:

•uczniowie otrzymają test, który będą musieli rozwiązać w przeciągu 30 minut.

IV Postanowienia końcowe:

• uczniowie, którzy uzyskają najwyższą liczbę punktów otrzymają nagrody książkowe.

•wyniki konkursu zostaną ogłoszone na stronie biblioteki szkolnej.

SERDECZNIE ZAPRASZAMY DO UDZIAŁU W KONKURSIE

 Nasze święta obfitują w piękne tradycje przekazywane z pokolenia na pokolenie. 

O wielu zapomniano, ale niektóre przetrwały do dzisiejszego dnia i są pielęgnowane w polskich domach, wzbogacają nasze świąteczne przeżycia. Przypomnijmy sobie o nich. Wieczór wigilijny to najbardziej uroczysty i chyba najbardziej wzruszający wieczór roku rozpoczynający rodzinne święta pełne podniosłego nastroju i pięknych tradycji - Święta Bożego Narodzenia. Ich powstanie zawdzięczamy bardzo długiemu i skomplikowanemu procesowi historycznemu. Na przestrzeni wieków zwyczaje ludowe i obrzędy religijne różnych wyznań i narodowości splatały się ze sobą, łącząc się w przedziwne formy. Niektóre z nich zanikły, inne natomiast rozrosły się mocno ubogacone. Dla dzieci jest to chyba najpiękniejszy wieczór w roku. Wówczas atmosfera baśni urzeczywistnia się na parę godzin, w blasku kolorowych światełek choinki, pod którą kochające ręce położyły dla wszystkich obecnych dary takie, na jakie kogo stać. Nawet najskromniejszy upominek staje się symbolem łączącej ludzi miłości i przyjaźni. Wieczerzę wigilijną powinniśmy rozpoczynać czytaniem pisma świętego, gestem łamania i dzielenia się opłatkiem-chlebem, który od najdawniejszych czasów był symbolem dobra. Gest przełamania opłatka symbolizuje wzajemne poświecenie się jednych dla drugich i chęć dzielenia się z bliskimi sukcesami. Dzielenie się opłatkiem ma zbliżać i łączyć ludzi. Dopiero teraz możemy zasiąść do świątecznie nakrytego  stołu, na którym często stoi świeca wigilijna - światło świecy ma być znakiem zaproszenia do rodziny Marii i Józefa, aby mały Jezus narodził się w każdym domu. Dość powszechnym zwyczajem, rozpowszechnionym do dziś jako symbol było kładzenie siana pod obrus, którym nakryto stół wigilijny. Jak nakazuje tradycja, siano symbolizuje narodzenie Jezusa w ubóstwie. Zwyczaj wywodzi się z czasów pogańskich. Kiedyś młodzi wróżyli z siana w czasie wieczerzy. Wyciągnięte spod obrusa zielone źdźbło oznaczało powodzenie w miłości, rychły ślub, sczerniałe- niepowodzenie, staropanieństwo. Nie brano oczywiście tych wróżb serio, ale bawiono się przy tym doskonale. Ilość i rodzaj potraw na wigilijnym stole określa tradycja regionalna i domowa. W niektórych domach wieczerza wigilijna składa się z dwunastu dań, bo tylu było apostołów, uczniów Jezusa i tyle jest miesięcy w roku. Równie często przygotowuję się nieparzystą, szczęśliwą liczbę potraw, tylko nie trzynaście. Nie ma specjalnych reguł, a im więcej jest potraw, tym lepiej, bo tym większy dostatek można spodziewać się w nadchodzącym roku próbując wszystkich po kolei potraw. Zasiadając do świątecznego stołu należy też pamiętać o bliźnich będących w potrzebie, zostawiając dodatkowe nakrycie dla gościa. Jest ono symbolicznie przeznaczone dla niezapowiedzianego gościa, ale też jest świadectwem pamięci o naszych nieobecnych lub bliskich zmarłych. W Polsce nadal przyjęte jest od dawna postne menu wigilijne, koniecznie musi się w nim znaleźć barszcz czerwony z buraków lub zupa grzybowa, karp, śledź, dania z kapusty i grzybów, pierniki, orzechy, kompot z suszonych owoców. Ludowa obyczajowość potrafiła uzasadnić każdą z wigilijnych potraw nadając nawet poszczególnym składnikom właściwą symbolikę. I tak wszystkie wypieki z mąki zapewniały pomyślność w nadchodzącym roku, a kłosy zbóż, którymi ozdabiano często stół i nakrycia, stanowiły źródło życiodajnej mocy. Ryby miały znaczenie religijne symbolizowały dawny znak chrześcijan, przypominały o chrzcie i nieśmiertelności wiary, zaś w symbolice ludowej były oznaką płodności i rodzącego się życia. Odrodzić życiodajną moc, by po zimowym uśpieniu przyroda znów odżyła miała kapusta. Groch w wierzeniach ludowych chronił przed chorobami, a w połączeniu z kapustą zapewniał urodzaj. Po kolacji przy choince zbierała się cała rodzina i śpiewała kolędy. Drzewko, zwane inaczej „podłaźniczką’, „jutką”, „jeglijką” lub wiechą (w zależności od regionu), tak naprawdę przyszło z lasu, ale tradycja ubierania choinki przywędrowała do nas z Niemiec 100 lat temu. Ona również podlegała kapryśnym rytmom przemian i mód. Niegdyś wieszana u pułapu szczytem do dołu i przystrajana ozdóbkami z piernika, opłatkami, jabłkami. Obecnie przyzdabiana lampkami i kolorowymi bombkami.  Boże drzewko, wnoszone do domu w samą Wigilię. 

     Wszystkich, którzy chcieliby pogłębić wiedzę na temat tradycji świątecznych w różnych regionach Polski zapraszamy po feriach do biblioteki szkolnej. Więcej ciekawostek o polskich zwyczajach znajdziemy między innymi w książce: Święta w polskim domu. 

Na zakończenie jeszcze jedna tradycja, którą w Polsce kultywujemy od lat przez cały okres Bożego Narodzenia-składanie życzeń. W tych wyjątkowych dniach chcemy czytelnikom biblioteki szkolnej przy Zespole im. Józefa Nojego życzyć:

Niech nadchodzące Święta Bożego Narodzenia

będą czasem radości przeżywanej w gronie najbliższych

oraz wytchnienia od codziennych obowiązków.

Niech Nowy Rok 2021  przyniesie wszelką pomyślność

i pozwoli na spełnienie najskrytszych marzeń.

Błogosławionych Świąt Bożego Narodzenia. 

                                                                                    nauczyciele bibliotekarze 

  10.11.2020 o godzinie 11.11 dyrekcja, nauczyciele oraz młodzież Zespołu Szkół im. Józefa Nojego uczestniczyli w 3 edycji akcji „Szkoła do Hymnu”. Ze względu na ograniczenia spowodowane sytuacją epidemiologiczną odśpiewanie „Mazurka Dąbrowskiego” odbyło się w większości online za pomocą komunikatorów.  Wspólne śpiewanie hymnu stało się  symbolicznym włączeniem społeczności „Górki” w obchody 102 rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości. Świętowanie Narodowego Dnia Niepodległości  może być dla nas refleksją jak my dzisiaj dbamy o naszą Ojczyznę, co współczesne pokolenie stawia na pierwszym miejscu? Czy tak jak ich rówieśnicy z 1918 r. Bóg- Honor-Ojczyzna? Czy może są to już inne wartości? Myślę, że nasza młodzież również potrafi ofiarować swój czas i zaangażowanie. Świadczy o tym fakt, że kiedy uczniowie dowiedzieli się o przeprowadzanej akcji, sami zaproponowali odśpiewanie i nagranie hymnu-niektórzy samodzielnie jak Maciej Ryżek z klasy II I4, a inni w większej grupie jak klasa II R4 z wychowawczynią panią Lucyną Kujat. Dziękujemy młodzieży i nauczycielom za piękną patriotyczną postawę.

 W październiku w bibliotekach szkolnych podejmuje się wiele ciekawych inicjatyw związanych z obchodami Międzynarodowego Miesiąca Bibliotek Szkolnych. W tym roku nasza szkoła została zgłoszona przez nauczycieli bibliotekarzy do Międzynarodowej edycji V Ogólnopolskiej akcji bicia rekordu w liczbie osób czytających na przerwie  pt. Przerwa na czytanie - bicie rekordu w czytaniu na przerwie. Celem akcji była: promocja czytelnictwa wśród dzieci i młodzieży, integracja środowiska lokalnego, pokazanie uczniom, że czytanie jest ciekawe oraz zachęcenie uczniów do sięgania po książkę w każdej sytuacji i każdym miejscu. W Zespole Szkół akcja została zaplanowana na dzień 29 października 2020 r. Z powodu prowadzenia zdalnych lekcji realizacja przedsięwzięcia musiała zostać zmodyfikowana. Uczniowie czytali swoje książki w domu robiąc sobie przerwę na czytanie w nauce zdalnej. Młodzież przesyłała zdjęcia z tytułem ciekawej książką, którą warto polecić innym do przeczytania. Najciekawsze  zdjęcia z książką zostały umieszczone na stronie biblioteki. 

„Kiedy wydaje się,

że wszystko się skończyło,

wtedy dopiero wszystko się zaczyna”

                            ks. Jan Twardowski

      Każdego roku na przełomie października i listopada pamiętając o zmarłych nauczycielach i pracownikach Zespołu Szkół im. Józefa Nojego w Czarnkowie odwiedza się ich groby. Pamięć o nich jest wyrazem szacunku dla ich życia, dokonań i codziennej żmudnej pracy. 

W ramach tegorocznej akcji Szkoła pamięta zostały także zapalone znicze przed mogiłą Powstańców Wielkopolskich i pomnikiem ku czci poległych za Ojczyznę. 

     Dzień Wszystkich Świętych obchodzony jest w Kościele katolickim od IX wieku. Wyznaczył tę datę na 1 listopada papież Grzegorz IV w 837 roku. Uroczystość Wszystkich Świętych wywodzi się głównie z czci oddawanej męczennikom, którzy oddali życie dla Chrystusa, a których nie wspomniano ani w martyrologiach miejscowych, ani w kanonie mszy świętej. Odwiedzanie grobów jest zwyczajem znanym niemal wszystkim ludom i przekazywanym z pokolenia na pokolenie. Chrześcijanie podjęli tę tradycję i nadali jej wymiar religijny. Kościół wspomina w tym dniu nie tylko oficjalnie uznanych świętych, czyli beatyfikowanych i kanonizowanych, ale także wszystkich wiernych zmarłych, których życie nacechowane było świętością. Kościół widzi w nich swych orędowników u Boga i przykłady do naśladowania. Wstawiennictwa Wszystkich Świętych wzywa się w szczególnie ważnych wydarzeniach z życia Kościoła. Śpiewa się wówczas Litanię do Wszystkich Świętych, która należy do najstarszych litanijnych modlitw Kościoła. Pierwszego listopada ludzie przychodzą na cmentarze, aby zapalić znicze i pomodlić się za zmarłych - najbliższych i przyjaciół. Jest to też święto obchodzone przez część innych wyznań, a także zwyczaj praktykowany przez osoby bezwyznaniowe i niewierzące, mający być wyrazem pamięci oraz oddania czci i szacunku zmarłym. Obecnie na mogiłach i cmentarzach płoną znicze i świeczki, które są symbolem pamięci o zmarłych. Składamy też ofiary na tzw. wypominki, wypisując imiona zmarłych na kartkach, prosząc, by cały Kościół modlił się za nich. 2 listopada obchodzony jest dzień wspominania zmarłych -Dzień Zaduszny. Dla chrześcijan jest to dzień modlitw za wszystkich wierzących w Chrystusa, którzy odeszli już z tego świata, ale przebywają w czyśćcu i potrzebują naszej modlitwy, by mogli dostąpić zbawienia.